Paeez dos dashtani man

خب نمیتوانَم 

به زور که نمی شود نگهش دارم 

دیگر وقت رفتنَش رسیده

وقت رَفتن که رسیده باشد از هیچ کس کاری ساخته نیست

نه حرفی تاثیر دارد ...نه هیچ اشکی...

باید آرامْ بیایستی و نِگاهَش کنی 

دارد تَمام چیزهایی که با آن خاطره داشتی را جَمع میکند

اصلا جوری میرود که انگار نه انگار روزی وجود داشته

داری میری جاتو بدی به کی ؟! 

بله میدانم مجبوری...

کاش حالا که مجبوری بروی 

چیزی را یادتَ برود ببری 

مثلا لباس های زَرد و ناَرنجی ات را جا بگذاری

پاییز دوست داشتنی مـ ـنْ